Yorum | Av. Mehmet Tahsin
Geçtiğimiz günlerde Sabah gazetesinde, TMSF yönetimindeki Kaynak Holding hissedarlarının şahsi malvarlıklarının satışı haberi yer aldı. Dilek Güngör, köşesinde şunları yazdı: ‘’Kaynak Holding’in eski ortakları Ali Akbulut, Naci Tosun, Çetin Hakkı Şaşmaz ve İzzet Akyar’ın da aralarında olduğu 11 kişinin 1 milyar TL’lik şahsi mal varlığı tespit edildi… Örgütün finans merkezi olduğu gerekçesiyle 2015’te el konulan Kaynak Holding’in de ortakları arasında yer alan ve birçoğu 17-25 Aralık’tan sonra firar eden Çetin Hakkı Şaşmaz, Ali Akbulut, Behçet Akyar, Hamit Çiçek, İzzet Akyar, Mehmet Demircan, Mehmet Gözütok, Mehmet Sungur, Naci Tosun, Sait Keleş ve Selim Şenocak‘ın da aralarında olduğu kişilerin yüzlerce arsa, apartman, dükkân ve ofisi bulundu. Şahsi mal varlıkları için atanan kayyumların tespit ettiği gayrimenkullerin 350-400’ü bulduğu, değerinin de 1 milyar TL civarında olduğu belirtildi.’’
Bu isimlerden bazılarını uzun yıllardan beri tanıyorum. Kazandıklarının bir kısmını eğitim hizmetlerine harcayan, hayatlarında kılı kırk yararak yaşayan son derece hayırsever insanlar. En büyük suçları (!) helal yoldan elde ettikleri kazançlarının bir kısmını eğitim ve hayır hizmetlerine ayırmış olmaları! Şimdi bu insanların şahsi mallarına göz dikilmiş. Aldığım bilgi, satışı gündemde olan gayrimenkullerin bazılarının çok değerli olduğu yönünde. Erdoğan’ın tabiriyle “kupon” denilebilecek 400 civarında arsa, apartman, dükkân ve ofise biçilen 1 milyar liranın, gerçek değerinin çok altında olduğu belirtiliyor.
KAYYIM TALANI
18 Kasım 2015 tarihinde, İmran Okumuş, Sezai Çiçek, Hüseyin Yaşar, Aytekin Karahan, Ertuğrul Erdoğan, İsmail Gülen ve Levent Küçük’ten oluşan 7 kişilik bir ekibin kayyım atanmasıyla fiilen el konulan Kaynak Holding’in yönetimi, 1 Eylül 2016’da yayınlanan 674 Sayılı KHK uyarınca, TMSF’ye devredilmişti.
Kaynak Holding’e atanan kayyımların talepleriyle Holding’le ilişkisi olsun olmasın -ihtimal eldeki fişleme listelerinden hareketle- yüzlerce şirkete daha sonraki tarihlerde aynı şekilde el konuldu. O dönemde bu şirketlerden kayyımlara ödenen ücretlerin yüzbinlerce lirayı bulması eleştiri konusu olmuştu.
Şirket ortakları tarafından, malvarlıklarının zarara uğratılmaması için kayyımlara hitaben çekilen ihtarnameler ve açılan davalar nedeniyle sonraki tarihlerde AKP iktidarı tarafından bir dizi yasal düzenleme yapıldı. Zaten birçoğu geçmişteki sorunlu iş ilişkileri ve iflas ettirdikleri şirketler yüzünden sabıkalı olan kayyımlara bu yasal düzenlemelerle adeta bir koruma zırhı giydirildi. Bu sayede el konularak yönetilen şirketlerin talan edilmesinin de önü açıldı.
“El konuldu” tabirini kasten kullanıyorum. Çünkü ceza yasalarına göre kayyım yetkileri sınırlıdır. Kayyım en fazla yönetim kurulunun yetkilerini kullanabilir. Malvarlığına el koyma ise ayrı bir konu. Burada el konulan malların satışı söz konusu ki buna müsadere diyoruz. Bunun son örneği Boydak Holding’in sahiplerinin mallarının müsadere edilmesi kararıydı. Geçen ay verilen karar, şirket hisseleriyle beraber şahsi malvarlıklarının da müsadere edilmesi yönündeydi. Bir anlamda neyi var neyi yoksa her şey ellerinden alındı. Halbuki Anayasa’nın 38. maddesinde “genel müsadere cezası verilemez” diye açıkça yazıyor. Ceza kanununa göre bir malvarlığına devletin el koyabilmesi için kanunda açıkça sayılan suçlardan elde edilmiş olması gerekir ki böyle bir şey söz konusu değil.
Kaynak Holding ortaklarının durumuna gelince hiçbiri hakkında kesinleşmiş bir mahkeme kararı dahi yok. Hal böyleyken sanki babadan dededen kalma mülklerin tamamı suçtan elde edilmişçesine satılarak elde edilen gelirin hazineye aktarılması hem Anayasa’ya hem de ceza kanunlarına aykırı.
İnternet sitesindeki verilere göre halen 940 şirketin kayyım sıfatıyla yönetimi TMSF’nin elinde. Geçmişte Türkiye’nin en başarılı şirketlerin birçoğu, ticaretten anlamayan “uzaktan kumandalı bürokratlar” eliyle batma noktasına getirildi. Şirketlerin kasasında ne varsa har vurup harman savuran TMSF bürokratları, yönetim kayyımı değil de şirket sahibi gibi hareket ederek eldeki malvarlıklarını satıp satıp yemeye başladılar. Bu da yetmedi bu defa şirket ortaklarının şahıslarına kayyım atanarak şahsi malvarlıklarına el konuldu. Alın teriyle kazanılan malları harami bir çete tarafından talan edildi.
TMSF DELİLLERİ KARARTIYOR
TMSF’nin internet sitesinde yer alan bir başka bilgi de satış ilanları. İlk bakışta tamamen şeffaf gibi görünen satış süreçleri aslında pek öyle değil. Bir kere satış ilanlarının arşivi yok. Sadece son 6 satış ilanı yer alıyor. Önceki satış ilanlarına ulaşılamıyor. İkinci olarak satışa çıkarılan malların satılıp satılmadığı, satıldıysa kim tarafından kaç paraya alındığının bilgisi yok.
Bu ilanlardan açıkça görülen bir başka husus, el konulan şirketlere ait malların değerinin çok altında satılıyor olması. Geçtiğimiz aylarda kurulum maliyeti 15 milyon Euro’yu bulan Zaman Gazetesi’nin basıldığı matbaaların 2,5 milyon TL (350 bin €) bedelle satışa konulması haberlere konu olmuştu.
KİMİN MALININ KİME SATILDIĞININ BİLGİSİ SIR
Bu durum el konulan malların “tanıdıklara” peşkeş çekildiğini akla getiriyor. AKP teşkilatlarında satılacak şirket ve malların listesinin elden ele dolaştığı bir sır değil. Bir zamanlar insanların dişiyle tırnağıyla kazandıkları mallar onda bir veya çok daha aşağısında bir bedelle el değiştiriyor. Sermaye bu şekilde el değiştirerek yandaşlara akıyor.
TMSF bürokratları, bir gün devran değiştiğinde, hukuk geri döndüğünde “sen kimin malını, hangi hakla kime sattın?” denildiğinde yaptıklarının hesabını zor verir. “Yukarıdan öyle emir verdiler, biz de yaptık.” demeleri de onları kurtaramaz. Çünkü Erdoğan’ın bu tür hukuksuz işleri yaptırdığı bürokratlarını nasıl ortada bıraktığı herkesin malumu. Ben TMSF bürokratlarının yerinde olsam kimin malının kime ve hangi fiyata satıldığı bilgisini bütün şeffaflığıyla internet sitesinde ilan ederim.
Muhalefet partilerine de buradan bir çağrı. Mecliste bu konuyu gündeme getirip TMSF tarafından yapılan satışların kimlere yapıldığının sorulması gerekir.
