YORUM | ALPER ENDER FIRAT
Türkiye’de terör toplumu yönetme aracı ve biçimidir. Devlet iktidarını kullananlardan asla bağımsız değildir. Terör bir rehin alma operasyonudur ve topluma evladı üzerinde şantaj yapmanın diğer adıdır. Çocukları öldürülmeye başlayınca her istenen yere gelir, her isteneni yapar. Terör bu topraklarda işe yaradığı müddetçe iktidar sahipleri ondan asla vazgeçmez.
12 Eylül öncesi her gün onlarca evladı öldürülen toplum, bir darbe yapılmasına mutlak ikna olmuş, şartlar olgunlaştırılırken kendi evladı da ölmesin diye yönetime el koyanlara büyük minnet duymuştu. Çocuğunu kurtarmıştı ama ötekilerin çocukları içinden, yüz binlercesinin hapiste, işkence merkezlerinde telef olmasına göz yummuştu. Belki de göz yummama diye bir tercihi yoktu. Tarih boyunca devlet iktidarı karşısında gassalın elinde meyyit gibi değil miydi?
BU YAZIYI YOUTUBE’DA İZLEYEBİLİRSİNİZ ⤵️
Bunu bilenler terör yoluyla 12 Eylül darbesini yapmıştı ama iktidarı sürdürebilmek için ona her zaman ihtiyaç duyuyordu.
90’lı yıllar da terörün iktidarıyla geçti. Türk tarihinde olmadığı kadar çok faili meçhul cinayet işlendi. Hiç birisinin gerçek failini(!) bulamadı.
Bu sayede toplum bir kez daha ve iyice anladı ki demokrasi, hukuk, gelir adaleti gibi konuların zamanı değil. Her zaman olduğu gibi devletin bekası söz konusuydu ve gerisinin tamamı teferruattan ibaretti. Terör, toplumun demokrasi ve gelir adaleti beklentisi içine girmemesine yine aracılık etti.
Türkiye’de son yıllarda sadece Ergenekon davalarından sonra terör etkisini gösteremedi, toplumu esir alamadı. Ergenekon davalarından sonra inisiyatif alamayan, siyaseti belirleyemeyen terör Ergenekon sanıklarının tahliye olmasından, özellikle de 7 Haziran 2015 seçimlerinden sonra iktidarı yeniden ele geçirdi.
Recep açık açık söylemişti 400’ü verin bu iş suhuletle çözülsün diye. Toplum vermemeye kalkınca ondan terör kartıyla almasını bildiler.
10 Ekim, Ankara’daki Gar katliamının yıl dönümüydü ve herkes yine beylik cümlelerle terörü lanetleyip bu olayların birlik ve beraberliğimizi bozamayacağı mesajları yayınladı. Hiçbir anlamı olmayan, ipe sapa gelmeyen cümlelerle terör güya lanetlendi.
45 yıldır her terör saldırısından sonra bu yetkili denen adamların mesajlarını tek tek inceleyin hepsinin aynı basmakalıp, aynı suya tirit cümleler olduğunu göreceksiniz. Hiçbirisi de terörün bu ülkeden gerçekten kazınması için bir şey yapmadı bazıları da yapamadı.
Evet toplumun bu fasit daireyi kırması, iktidar sahiplerine karşı kendi hak ve hukukunu koruyabilmesi kolay değil. Ancak bunun için hayatlarını riske sokarak terörün ağababalarını derdest etmek isteyenlerin arkasında durabilirdi. Evlatlarının canını kurtarmak için gidip katillere teslim olunca, onların şantajına boyun eğdikçe bu fasit daireden hiçbir zaman kurtulamayacaklar.
Her yıl dönümde Gar katliamını, Madımak cinayetini, Suruç katliamını anıp, terörü akıllarınca lanetleyecekler ama terörün ağa babaların yargılandığında arkalarını dönüp gidecekler. JİTEM yargı yoluyla aklanacak, tek bir ses çıkmayacak, Veli Küçük’ler, Kerinçsiz’ler, Ayhan Çarkın’lar aklanacak, onlar aklandıkça siz Ergenekon diye bir şey yok diye bas bas bağırmaya devam edeceksiniz; sonra da Ankara Garında öldürülen yüzlerce kişinin yasını tutacaksınız.
Gar saldırısı gibi yüzlerce olayın olduğu 2015 yılının bir terör yılı haline gelmesi, Ergenekon sanıklarının serbest kalmasından sonra olmuştur. Bu gerçeğe karşı başınızı kuma sokmaya devam ettikçe daha çok çocuğun arkasından ağıt yakacağız, 45 yıldır olduğu gibi.
”Terör bir rehin alma operasyonudur ve topluma evladı üzerinde şantaj yapmanın diğer adıdır.” nefis bir bakış açısı.
Ergenekon ve ışid. 28 şubatta bu ikiliden ışid eksikti. İrtica hortlamıştı ama terör örgütü gösteremiyorlardı. Terör örgütü kurmak için devletin dönüştürülmesi, paralel devlet olması gerekiyordu. Devleti parça parça kurum kurum parçalayıp, kendi kontrol ettikleri kurumlara çevirdiler. Meclisi by pass ettiler, yargı bağımsızlığını ortadan kaldırdılar çünkü hukukun üstünlüğünü tanımadılar, orduyu tasfiye ettiler, küçülttüler, kuvvetleri dağıttılar, güçleri ona buna dağıttılar. Sorun çıkarmasın diye de türkleri avrupadan uzaklaştırdılar. Avrupalı ve yerel dostların sesini çıkarmaması ile devlet yok edildi yerine devlet görünümünde bir yapı geldi oturdu. Askerin etkinliği zayıflatılıp istihbarat rejimine ağırlık verildi. Yeni dostları iran ve rus olarak seçildi. Artık ışid denilen yapıyı kurmak kolaydı. Işidin gücünü göstertmek için, “bakın ben ankaranın göbeğinde eylem yapabiliyorum” diyerek bir dizi eylem yaptırıldı. Bu hem reklam amacı taşımaktaydı, güç gösterisiydi, ankarayı aciz gösterme, yani devleti aciz gösterme, devlete inancı azaltma çabası taşırken, hem de korku salma amacı taşımaktaydı. Yine çaresiz günlere dönmüştük yani enflasyon, faili meçhuller ve terör karşısında çaresiz kalışımız gibi, sanki kaderimiz, ikiz kardeşimiz gibi. Nereden çıkıyordu bu kadar kötülük. Neden kimse birşey yapamıyordu. Devlete güven algısı zayıfladıkça terör örgütleri güç buluyordu. Artık sadece ergenekon yok, ergenekon ve ışid var. Yani terör örgütü bulunmuştu. Bundan sonraki süreç özellikle siyasal islam perdesi kalktığında, altta hazırladıkları cihatçıları devreye sokmak, bu sayede kendilerine zemin hazırlamak, müslümanı tekrar irtica yapmaktır. Bütün tarikat ve cemaatleri, özellikle öfkeli müslüman gençleri ışid çuvalına sokmaktır. Burada müslümanlara en büyük tuzağı kendilerindenmiş gibi gözüken liderleri kurmaktadır. Onlar silahlarını arkadaşlarından aldıklarını ve cihat yaptıklarını sanırken aslında şeytan onları aldatacaktır. Dost kılığına girmiş, kendi gibi gözüken arkadaşları aslında ışid olacaktır. Tıpkı suriye muhalefetinin yani öfkeli gençlerin başına gelenler gibi. Onlarda ülkeye demokrasi getirmek için yola çıktılar, belki ışide nasıl dönüştüklerini kendileri bile anlamadılar. Gittiler pkk yı kahramanlaştırdılar. Zaten paralel devlet kurmalarının nedeni, orduyu tasfiye etmelerinin nedeni, doğuda ışid ile pkk yı çarpıştırmaktır. Bu sayede ışidin hatırı sayılır sempatizanı olacaktır. Çatışmanın şiddetinden kimse nerede bu devlet, niye olayları kontrol edemiyor demeyecek. Yine türklerin alışık olduğu o çaresizlik duygusu devreye girecek. Suriyede kürdistanı kurmak için terör örgütlerini kontrollü savaştırdıkları gibi, aynısı olacak. Yetkililer suriyedeki pkk teröründen şikayetçi iken, abd türkiyenin ışid terörü ile mücadeleyi aksattığını söylemektedir. İki taraf ta terör örgütleri üzerinden söylem geliştiriyor. İki taraf da sanki ellerindeki tasmalı köpeği zor zaptediyorlar. Biraz geleceği okumaya çalıştım, eldeki verileri kullanarak.
“…terörü akıllarınca lanetleyecekler ama terörün ağa babaların yargılandığında arkalarını dönüp gidecekler. ”
Topuğunun üzerinde dönüp gidenler Turkey Tribunal’a mağdur veya şahit olarak gelebildiler mi?….