Türkiye’de gazetecilik öldü diyorlar, keşke ölseydi! Kötü yola düştü! ‘Eskiden çok mu namusluydu?’ İtirazlarına tamamen haksız diyemiyorum. Ancak eskiden az da olsa namuslu gazeteci vardı, diğerleri de namuslu rolü yapmak zorunda kalıyordu. En azından kalemini satmak böylesine pişkince yapılmıyordu. Medyaya üstünkörü bakıldığında bile aynı günde çok sayıda utanç vesikası görmek mümkün. Ben üçünü yazayım siz kendi şahitliklerinizle çoğaltın.
ERDOĞAN’IN ANTREMAN OYUNCAĞI OLARAK ‘GAZETECİ’
Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan her seçim döneminde kayıkçı kavgası yapıp barıştığı Doğan Grubu televizyonlarının ortak yayınına çıktı. Dünyadaki format siyasilerin farklı gruplardan gazetecilerin karşısına çıkması. Kapatılan Zaman Gazetesinin genç muhabirlerinin kontra soruları karşısında zor durumda kalan Erdoğan basın toplantılarında dahi artık bu riske girmiyor. Televizyon programlarında bunu beklemek ham hayal bile değil. Yakın zamana kadar yandaş gazetecilerden seçmece yapılıyordu. O da tarihe karıştı. Zira Erdoğan soruları yanlış anlayıp sinirleniyor ve gaf yapıyor. Nihal Bengisu Karaca ve Mehmet Barlas’a böyle oldu. Kaş yapayım derken gözden düştüler. Şimdi en güvenilir ‘gazeteci’ ile baş başa yapıyor. Daha doğrusu tek başına duvar tenisi (squash) oynuyor. Karşıya oturan kişi sadece topun sekip geri gelmesine yarıyor.
Son günlerin fenomeni Hakan Çelik. “Erdoğan karşısındaki ezik tavrı bir gazeteciye yakışmadı” değerlendirmesi ona övgü olabilir. Daha ötesinde bir durum söz konusu. “Vücudunuz nasıl bir güç üretiyor, bu olağanüstü performansı nasıl sağlıyorsunuz? Dünyada pek rastlanmadık bir performans ortaya koyuyorsunuz” cümlelerini ortalama bir gazeteciden duyamazsınız. Fanatik bir amigo ancak bunları söyleyebilir. Çelik böyle olsa bir nebze anlaşılabilir. Öyle olmadığını hepimiz biliyoruz. Hakan Albayrak’ın “Biz hayal edemeden siz gerçekleştiriyorsunuz” sözleri ile bunların arasında dağlar var. Albayrak yerine göre eleştiri de yapabilen samimi bir taraftar, Çelik ise yapmacık bir satıcı.
Yakın zamanda yediği ağır zılgıt aklını başına getirmeye yetmedi. “Hollanda’ya gelene dek hapisteki gazeteci arkadaşların için tek bir laf ettin mi? Var mı cesaretin ya da dirayetin. Yok. O yüzden SUS. Sana düşmez.” Hapisteki 200’e yakın gazeteciden Kadri Gürsel’in eşi Çelik’i böyle azarlamıştı. Allah kimseyi bu durdurma düşürmesin…
AMAN MAĞDURİYET HABERİ GİBİ ALGILANMASIN!
İkinci haber Milliyet’ten: “Down sendromlu bebeğin FETÖ’cü anne-baba acısı!” Polis anne ve babası tutuklu 15 aylık ve kalp yetmezliği olan bir bebeğin haberini bu başlıkla vermek… Bunun için gazeteciliği satmakla izah edilemez; fazladan vicdan yetmezliği ile malul olmak lazım! Bebeğinin bakıma muhtaç olduğunu, hiç olmazsa annesinin tahliye edilmesini istediklerini söyleyen anneannesi ve babaannesi bebekle adliyeye gelmiş. Bebeğin fotoğrafını basıp bu başlığı attığınız da patron kaç ihaleyi daha garantilemiş oluyor.
Vicdan tutulmasının yaşandığı gazetecilerden biri de Cumhuriyet. Bütün üst düzey yöneticileri ‘FETÖ’den tutuklu ama onlar hâlâ uyduruk rapor ve iddianameleri hiç sorgulamadan sayfalarına taşıyor. Son gafları Boydak Holdingle ilgili. “MASAK raporu: Boydak kardeşlerden darbe sanığı Albay’a 6 milyon liralık havale” Boydak Holdinge 2015’ten itibaren operasyonlar başlamış. 16 Eylül’de patronlara ilk gözaltı yaşanmış. 6 Mart’ta tekrar gözaltı ve bu sefer tutuklama olmuş. Ama 25 Nisan 2016’da darbeci bir albaya 6 milyonluk bir havale yapılmış, tutuklu patronun hesabından. Haberin sonunda ertesi gün paranın geri gittiği yazıyor. Bırakın gazetecilik özenini ortalama bir akıl habere balıklama atlamaz. Adam kendine suç delili olsun diye bankadan para mı havale eder, hem de tutukluyken?
Gazeteci için işin abc’sini istiyoruz, fazlasını değil. Sadece sorgulayın, soru sorun, o kadar… Ama medyanın haline bakınca umutlu olamıyoruz. ‘Size Erdoğan az bile’ diyesi geliyor insanın. Kimse anasından diktatör doğmuyor, çevresindeki yalakalar o imkanı altın tepside sunuyor!
