Ordu’nun Altınordu ilçesinde denetimsiz ve güvenliksiz inşaatta çalışırken hayatını kaybeden 22 yaşındaki Emre Sançar’ın babası ve amcasının da iş cinayetlerinde hayatını kaybettiği ortaya çıktı.
Emre Sançar, 27 yaşındayken iş cinayetinde ölen babasının yanında toprağa verildi. Kabrinden 20 metre uzakta 18 yaşında ölen amcası Zekeriya Sançar’ın mezarı vardı.
Birgün’ün haberine göre, 16 yıl önce, 2005 yılında gelmişti ilk acı haber. Emre’nin babası Mehmet Sançar’ın kardeşi Zekeriya Sançar, İstanbul’da çalıştığı inşaattan düşerek ölmüştü. Henüz 18 yaşındaydı.
Sadece üç yıl sonra, 2008’de Mehmet Sançar, Burdur’un Bucak ilçesine gitmişti çalışmaya. Emre 8, kız kardeşi 4 yaşındaydı. Acı haber geldiğinde annesinin attığı çığlık hiç silinmemişti Emre’nin zihninden. İnşaat şantiyesinde bir kamyonun çarpması sonucu ölmüştü, 27 yaşındaki babası. O günden sonra hep içine kapanık bir çocuktu.
Annesi, onu “Sen inşaatta çalışmayacaksın” diyerek büyütmüş, okutmuştu. Üç yıl önce liseden mezun oldu Emre. Ayvacık’ta aldığı eğitim yetse paraları yetmezdi üniversitede okumasına. Kıt kanaat geçinebiliyorlardı küçük bahçelerinin desteğiyle.
Emre artık olanaksızlıklar içinde kendisini ve kardeşini yetiştiren annesini rahat ettirmek istiyordu. İş arıyor, bulamıyordu.
Ayvacık, Yeşilırmak’ın üzerindeki baraj göllerinin kıyısında doğal güzelliğiyle hayran bırakır ama yatırımın olmadığı ilçede gençlerin tek seçeneği vardır.
Kim, nasıl başlattı? Kimse hatırlamaz.
Yemyeşil dağlarda, Yeşilırmak’ın kıyısında büyüyen erkekler 18 yaşına geldiklerinde akrabalarının peşinden gider, büyük şehirlerin beton şantiyelerinde çalışmak zorundadırlar.
Emre, Türkiye’deki milyonlarca genç gibi işsizlikten bunalmıştı, iş arayışlarından eve eli boş dönmekten, halen harçlık almaktan utanıyordu. Annesi büyüdükçe babasına benzeyen oğlunun aynı yola girmesinden korkuyordu.
Geçen yıl askere gitti Emre. Döndüğünde “Anne başka çare yok, inşaatta çalışacağım” dedi. Çok ağladı kadın ama engelleyemedi. Bir ay önce amcasının Altınordu’da çalıştığı inşaatta kalıpçı olarak işe başladı.
Çarşıköy’deki evin telefonu perşembe günü çaldı. 13 yıl sonra aynı çığlık yankılandı.
Emre Sançar, cuma günü 27 yaşındayken iş cinayetinde ölen babasının yanında toprağa verildi. Babası kadar bile yaşayamamıştı. Annesi ve kız kardeşinin üzerine kapandığı kabrinden 20 metre uzakta 18 yaşında ölen amcası Zekeriya Sançar’ın mezarı vardı.
Ne kaçınılmaz kader ne de işin fıtratıydı. Nesiller boyu öldüren aynı ihmaldi, iş cinayetiydi.
Türkiye’de 2019 yılında 336 inşaat işçisi, iş cinayetlerinde öldü. 2019’da iş cinayetlerinde ölen toplam işçi sayısı: Bin 736.
Demokratik, laik, sosyal bir hukuk devleti Türkiye ve onu idare edenler, “mele” ve “mütrefler” ve onların peşinden giden onlara layık bir halk…
“Allah’ın indirdiğiyle hükmetmeyenler, kafilerdir, fasıklardır, zalimlerdir” buyruğu, “n’apalım asgari ücret bu!”, “n’apabiliriz ki düzenlemeler böyle, iş kazasında ölenlere verilen tazminat bu” deyip, vergiye geldiğinde “bu devlete vergi vermek şart” değil, derken diğer yanda asgari ücrete, tazimanata geldiğinde rıza gösteren mütref… Aynı adamlar kestikleri kurbanlara binip verdikleri zekatlarla Cennete gidecekleri uman bir kafa konforundan da mahrum değiller.
Olanlar bütün bir millete oluyor…