Evlilikte çiftlerin içinden çıkamadığı ve ilişkilerini kilitleyen en önemli meselelerden biri eşinin değişmesini istemek ve eşini değiştirmeye çalışmaktır. Çünkü değiştirmeye çalışan taraf yorulur, öfkelenir, hayal kırıklığı yaşar, karşı taraf ise direnir, öfkelenir, kabullenilmediğini ve koşullu sevildiğini hisseder.
Öncelikle insanın kendi istemedikçe ve izin vermedikçe değiştirilmeye direnen bir fıtrata sahip olduğunu bilelim. Kişi tek başına kendi iç dünyasının tuğlalarını teker teker değiştirebilirken eşi bu işe girişirse bunu büyük bir direnç ve reaksiyonla karşılar.
Değişimin ve evlilikte mutluluğun anahtarının, ‘eşini olduğu gibi kabullenmekten geçtiği’ ve ‘koşulsuz sevginin dönüştürücü etkisi’ olduğunu aklınızdan çıkarmayın.
Bunlara dikkat…
* Değiştirmek yerine orta yol bulmaya, uzlaşmaya çalışın. A ile B arasında anlaşamadıysanız C planı yapın. Ya da kendi aranızda denge gözetmeye çalışın.
* ‘Eşim değişirse sorunlar çözülecek’ inancı yerine ‘Ben ne katabilirim?’ düşüncesine odaklanın.
* Soruna ‘Benim payım ne?’ diye bakın.
* Eleştirel, emrivaki ve yıkıcı tutum yerine yapıcı tutum sergileyin. Zira korkuyla gerçekleşen değişim, insanı özünden ve eşinden uzaklaştırırken sevgiyle gerçekleşen değişim kalıcı olur.
* İdeal eş ve mükemmel bir ilişkinin olamayacağını unutmayın.
* Beklentiyi mümkün olduğunca azaltın. Çünkü beklenti arttıkça hayal kırıklığı da artar.
* Değiştirmeye çalışmak yerine beklentiyi dile getirmek ve çekilmek güç çatışması döngüsüne girmeyi engeller.
İnsan ne zaman değişir?
İnsanın iç dünyasını değiştirmesi kolay değil. İstek, çaba ve zaman gerektirir. Bu durumun bir başkası tarafından gerçekleştirilmesi ise değişimi daha da zorlaştırır. Örneğin eşlerinden itaat beklemeyen erkeklerin, eşleri daha çok uyum gösterirken, kendisine itaat ettirmek için uğraşan erkeklerin eşlerinin daha uyumsuz olduğu sık karşılaştığımız bir durum.
Unutmamalı ki başkası istediği için değişen kişi kendi olamaz. Kendi olamadığı için değişim kalıcı olmaz ya da kişi özünden uzaklaşır, mutsuz olur.
