“Bu yazı Türkçe olimpiyatlarını şarkılar söylenen, gönül eğlendirilen bir etkinlik sanan ve oraya keyif almak için gelenlere hitap etmemektedir.”
Türkçe olimpiyatları veya yeni adıyla Dil ve Kültür festivali “Hizmet”in en evrensel barış etkinliğidir. Bir barış çağrısıdır. Birbirine düşmanlık besleyenlerin arasına kurulmuş bir dostluk köprüsüdür.
O, ne bir Eurovision şarkı yarışmasıdır ne de Oscar töreni.
Diller ve gönüller arasına dokunmuş bir gök kuşağıdır. Irk, dil ve kültür farklılıklarının bir kenara bırakılıp “insanlık” ortak paydasında bir araya gelebilmenin adıdır.
Kin, nefret ve intikamla örgülenmiş bir dünyada düşmanlığa, savaşlara ve çatışmalara karşı sunulmuş bir reçetedir. Bir mesajdır.
Bir hasret kucaklaşması, düşmanlıkların unutulduğu bir rüya tablosudur.
Ve Hizmet’in en evrensel “doğrusu” ve en özgün “markası”dır.
ZULÜM YILLARINDA ARA MI VERİLMELİ?
Bu barış çağrısı ve dostluk sancağı on yıllardır gönderde dalgalandı.
Kin ve nefret tüccarlarının kabusu oldu.
Hasetten çatladılar, seyredince çıldırdılar. Katıldıklarında kahroldular.
Ve engellemek için ellerinden geleni yaptılar. Türkiye’nin salonlarını ve stadyumlarını kapattılar.
Tek dertleri bu sesi kesmek, bu mesajı yok etmek.
Bir kısım müspet ama naif düşüncelerle bundan vazgeçmek bu çevrelerin ekmeğine yağ sürmekten başka bir şey olmaz.
EN EVRENSEL BARIŞ ÇAĞRISI
Türkçe Olimpiyatları “Hizmet”in en evrensel barış çağrısıdır. Sembolüdür, bayrak ve sancağıdır.
Hizmet’in iki seçeneği vardı: Ya bu organizasyonu yapmayıp Moğollar gibi ellerinde nefret ve intikam ateşiyle her şeyi yakıp yıkanları sevindirmek ve mutlu etmek veya mütevazi bütçelerle daha dar çerçevede bu bayrağı gönderde tutmaya devam etmek.
Şib-i Ebu Talib’e dönen Türkiye’de olanlar malum. İşkenceler, esaretler ve bin bir zulüm. Herkes seferberlik halinde elinden geleni yapıyor. Binlerce Hakîm b. Hizâm, yüzlerce Hişâm b. Amr mağdur ve mazlumların yardımına koşuyor. Yetmesi mümkün mü? Ama onlara yardım ediyoruz diye de bayrak toprağa gömülmez. Doğru bir projeden dönmek telafisi mümkün olmayan bir “yanlış” olur.
Riya ve gösteriş kaynaklı sponsorluklar ve konjonktürel menfaat endişeli destekler tabi ki yok. O sebeple de rıza-yı ilahiyeye sunulmuş belki de şimdiye kadar yapılmış en halis programlar bu yıl yapılacak.
ZULMÜ DÜNYAYA ANLATMANIN YOLU
Bu yıl belki olimpiyatların içeriğinde zulmün dünyaya anlatılması önemli bir yer tutmalı.
Mağduriyetler, mazlumiyetler dile getirilmeli, insan hikayelerine yer verilmeli. Binlerce, on binlerce mağdur mesajı tercüme edilip dağıtılmalı. Sergiler açılmalı. Mağduriyet tabloları için salon önlerinde stantlar kurulmalı.
Zindanlardaki yüzlerce gazeteci ve yazar için özel etkinlikler yapılmalı, forumlar düzenlenmeli.
Hapishanelerdeki on binlerce masumun; iş ve aşını kaybetmiş yüz binlerce mağdurun sesi soluğu oradan tüm dünyaya taşınmalı.
AMA YAS EVİNDEYİZ?
“Hüzün ki en çok yakışandır bize” diyor Hilmi Yavuz. İşte öyleyiz. Tabi ki mahzunuz, üzgünüz. Şen şakrak değiliz, hiç olmadığımız kadar.
Her gün bir başka zulümle yüreğimize kan damlıyor.
Ama yasta değiliz. Bayrağı indirmiyoruz. Yarıya bile indirmiyoruz.
Arkadaşlarımız peygamberlerin yolunda zindanlarda çile çekince yas tutmuyoruz.
Annelerimiz bebeklerinden ayrılıyor, tıpkı Hz. Musa bebek iken annesinden ayrılmak zorunda kaldığı gibi,
Hz. İbrahim’in, oğulcuğu İsmail’den ve hanımından ayrıldığı gibi,
Efendimiz (sav) küçük Fatıma’sından ayrılıp Medine’ye hicret ettiği gibi.
O nedenle yas tutmuyoruz. Usul usul ağlıyor ve dua ediyoruz.
Zindanlardaki on binlerin sabır ve metanetiyle iftihar ediyoruz.
Tüm acıları sırtlayıp durumumuzu yer ve göklerin Sahibi’ne arz ediyoruz.
Sonra da yapmamız gereken işlere dönüyoruz.
Türkçe Olimpiyatları karabasanların ve kırk haramilerin çöktüğü ülkemizde şimdilik yapılamıyor. Ama 160 ülke bağrını açmış bekliyor.
BİTMEK NE DEMEKTİR?
Bitmek, eliniz kolunuz bağlıyken bir şey yapamamak değildir; Bitmek, elinizin kolunuzun serbest olduğu yerlerde sanki bağlıymış gibi durmak demektir.
Bitmek vücudun bir kolunun yaralanması veya felç olması değildir; Bitmek diğer kolun onun yasını tutması ve onun yerine de çalışmaması demektir.
Bitmek, dostlarınızın tutuşturduğu meşaleyi onların yokluğunda söndürmek demektir.
Bitmek, “yufka yüreklilik”le ölü taklidi yapalım derken gerçekten ölmek demektir.
Varsın hizmeti Titanik zannedip, battığını ve bittiğini düşünenler, batış esnasında keman çalındığını sansın.
“Hizmet insanı”, ölüme giderken bile tüm fırsatları değerlendiren ve “mesajını” ileten Abdullah İbni Hüzafe gibi olmayacak mıydı? “Yeni bir dünya kurmak” için son ana kadar barış ve kardeşliği soluklamayacak mıydı?
Kaldı ki sefinenin Sahib’i çoktan bu kutsi gemiyi Cudi’ye demirledi.
“Takdir-i Hüdâ kuvve-yi bâzû ile dönmez /
Bir şem’a ki Mevla yaka, üflemekle sönmez!” (Ziya Paşa)
eğlenmek, keyif almak için izlemiş olmak? ayıp mı, suç mu? belki de sadece bu amaçla 100binler izledi bu gösterileri veya binler. eurovisionla, oscar töreniyle ne diye kıyas ettiniz ki?sponsorluk niyetlerini de sorgulamanız çok yanlış olmuş. yazı gül gibi, saydıklarım da dikeni. yakışmamış size/kaleminize.
Evet benimde en iyi arkadasim ( eşim) zindanda elhamdulillah. 9 aydir dediğiniz gibi sabir ve metanetle dimdik duruyorlar dahasi biz disardakilere güç veriyorlar. Ne mahkeme tarihimiz belli ne de baska belirli bi beklenecek yok. Ustelik mahkeme olunca belki benide atacaklar zindana. Niye yaziyorum bunlari işşiz kaldik, aşşız kaldık, eşşiz kaldık ve daha da önemlisi hürriyetsiz kaldık. Bunların dışında daha önemli değerelerini kaybedenleri duyduk. Ama elhamdülillah iyiki hizmetin yanındaydık. Allah sonsuza kadar ayırmasın ve sizlerede haklarımızı aradığınız için yardımcı olsun…
biz sizinle,
biz sizinle,
biz sizinle vatan kurariz…
demek isterdim bütün mazlumlara…
Veysel abi yazı güzel olmuş ama şahsen ben bir kaç yıl ara verilmesinin daha iyi olacağını düşünüyorum. Özellikle hapiste olanların yakınlarından en azından bir kısmı bu organizasyondan rahatsız olabilir. Hele organizasyonun şen şakrak yapılması bu rahatsızlığı arttıracaktır. Yapılacak masraflar minumuma indirilse bile, gerçekten geçim sıkıntısı çeken insanların sayısının az olmadığı bu dönemde dedikodu ve gıybete zemin hazırlayacaktır. Mazlumların dünyaya duyurulmasının bin bir türlü yolu var. Açık havada çekilen bir aile fotoğrafının sosyal ağlarda yayınlanmasından bile alınan yaralı insanların olduğunu unutmamak gerekir diye düşünüyorum. Bir diğer hususus bunu çarpıtmak ve özellikle Türkiyede yaşayan insanımızın kafasını karıştırmak için kullanmaya hazır bir güruh var. Bunlar hiç malzeme olmadan bile yığınla fitne üretebiliyor. Böyle bir organizasyondan çok malzeme bulacaklarından emin olabilirsiniz. Son bir şey hizmetin her faliyetine abartılı eleştirel yaklaşan içerden bir gurup da var artık. Bu gurubun da bu konuyu, bir çok konu da olduğu gibi abartarak eleştireceklerini ve belkide hizmte düşmaca yaklaşanlardan daha fazla zarar vereceklerini unutmamak gerekir.
Selam ve hürmetlerimle…