Pelikancılar mı Reis’çileri yiyecek, Reis’çi Muhafazakarlar mı tetikçi Pelikancıların hakkından gelecek? İslamcılar, ‘Reis biz senin en sadık adamlarınız, onları değil bizi sev’ yakınmalarıyla Saray’a seslerini duyurabilecekler mi? Birileri kavga ederken aradan Gül’cüler, Hoca’cılar sıyrılabilecek mi?
Kendilerine İslamcı diyenlerin son dönemde bir hayli hayal kırıklığı içinde oldukları artık gizlenemiyor. Daha önce savundukları ne kadar değer varsa uğruna yerle bir ettikleri Reisleri onlara bekledikleri değeri vermiyor artık.
TETİKÇİLİĞİN DE KIYMETİ BİLİNMEDİ
Oysa onlar; gazetecisi, köşe yazarı, aydını, politikacısıyla en güzel tetikçiliği yapmışlar, hukuk dahil Reis’in önündeki bütün engelleri el birliğiyle yok etmişlerdi. Yalanı, talanı, riyayı, yolsuzluğu, arsızlığı, hırsızlığı ne varsa gözü kapalı savunmuşlardı. Dünyada-ahirette bir insana lazım olacak ne varsa her şeyi, Reis uğruna bozuk para gibi harcamışlardı. Kabataş’ta bir başörtülüye saldırıldı yalanı için kıyama geçmişlerdi ama 15 bin başörtülü kadın tutuklanıp hapishanelerde ahlaksız ve şerefsiz muamelelere maruz bırakıldıklarında gıklarını çıkarmamışlardı. Yüz binlerce insan yaşlı-genç, kadın erkek çocuk demeden tutuklanmış, mallarına çökülmüş, hapislerde işkenceyle şehit edilmişti de Reisin gözüne girmek için susmuşlardı.
İsrail hapishanelerinde bile bu kadar Filistinli tutuklu değildi. Hele bu kadar Müslüman kadın, sadece inandıkları yüzünden dünyanın hiçbir ülkesinde böyle bir şerefsizliğe maruz bırakılmamışlardı ama Reis kızar diye bunları akıllarına dahi getirmemişlerdi. Dünyanın en alçak rejimi bile insanların mallarına, canlarına böyle çökmüyordu ama bunları düşünecek vakit değildi. kılıksız şebeklere dönmüşlerdi, aşağıların en aşağısında yaşıyorlardı.
Reis tek adam olmak istemişti, bunlarda neleri var neleri yoksa kullanıp onu tek adam yapmışlardı ama şimdi onlardan yüz çeviriyordu.
TEK ADAMIN TEK YOLDAŞI KENDİSİDİR
Yazık ki hesap edememişlerdi. Tek adamlar; zamanı geldiğinde beraber yola çıktıklarının mutlaka hakkından gelirlerdi. Bu megalomanlar, daha önce yardım aldıklarının varlıklarından nefret ederler. Çünkü ona kendi zayıflığını hatırlatıp durur. Bu yüzden ve en uygun zamanda ortadan kaldırırlar.
Bilememişlerdi; Tek adamların sahici bir ideolojisi ve hayat görüşü olmaz hem oportünist hem de pragmatisttir. Ve daha çok Makyavellisttir. Ne ilkeleri vardır ne de vefaları. Bir kadro hareketine asla müsade etmezler. Savundukları her şey dönemseldir. Neye ihtiyacı varsa onu süsleyerek savunur. İhtiyaç varsa ‘İsrail bir terör devletidir’, ihtiyaç olursa ‘İsrail devleti Türk halkının dostudur’. Mavi Marmara’yı seçim meydanlarında yıllarca tepe tepe kullanır, konjonktür değiştiğinde hiç sıkılmadan ‘giderken bana mı sordunuz’ diye satar. Ne işine geliyorsa o ilkeyi savunur. Amerikancıdır, Rusçudur, Eyaletçidir, ünitercidir, PKK’cıdır, milliyetçidir, tek vatancıdır, Rabiacıdır, İsrailcidir, okyanus ötesicidir. Yeri geldiğinde papaz cübbesi giymekten kaçınmaz. Bir zik bir zak bir zik bir zak gider gelir.
Tek adamlara ‘mutlak üstü bağlılık da’, gerçekte işe yaramaz. Hele küçücük de olsa ama diyen, bir karakter belirtisi gösterenlerin onun yanında hayatta kalması mümkün değildir.
Tek adamın yaptığı her zik-zakı, her keyfiliği ve zulmü bir ilke, inanç, hukuk süzgecinden geçirmeden savunan bu amigo aydın ve politikacılar, Reis’ten beklediği ilgiyi görememenin şaşkınlığını yaşıyor. ‘Biz daha İslamcıyız, biz mahallenin sahibiyiz, ağayı en çok biz savunduk’ diyerek diğerlerinin hakkından gelinmesini istiyorlar. Ağasına açık açık mektuplar döşenip, zor zamanlarda nasılda en aşağılık hale gelip her yalanı cansiperane savunduklarını hatırlatıyorlar.
Sanki Reislerinin gözünde sinek kanadı kadar bir değerleri varmış gibi. Ağalarının onlara zerre kadar ihtiyacının kalmadığının, vefa denen şeyin bir semt ismi bile olmadığını kabullenmek istemiyorlar.
Bilmiyorlar ki Reislerinin gözündeki kıymetleri onun çıkarlarına hizmet ettikleri kadardır.
