Ordu’da KHK’lı polis memuru Ahmet Olgun’ın fındık bahçesinde kendini yakarak intihar etmesinin ardından Ankara’da da KHK’lı Astsubay Emrah Hızarcı canına kıydı.
KHK’lı Platformları Birliği’nin Twitter hesabından yapılan paylaşımda, “Ankara’da KHK’lı Astsubay yaşatılan hukuksuzluklara, ötekileştirilmeye ve zor sürece dayanamayarak intihar etti. Arkadaşımıza rahmet acılı ailesine ve yakınlarına başsağlığı diliyoruz.” İfadeleri kullandı.
♦️Emrah Hızarcı
Ankara’da KHK’lı Astsubay.Yaşatilan hukuksuzluklara,ötekileştirilmeye ve zor sürece dayanamayarak intihar etti.
Arkadaşımıza rahmet acılı ailesine ve yakınlarına başsağlığı diliyoruz. pic.twitter.com/GSAHCnypLE
— KHK’lı Platformları Birliği (@Turkiye_KHK) March 6, 2022
KORKMAZ: ARTIK YETER
KHK Platformları Sözcüsü Münir Korkmaz ise yaptığı paylaşımda, “Bu hafta yaşanan 3. KHK’lı ölüm. Artık yeter.” diyerek tepki gösterdi.
Bu hafta yaşanan 3. KHK lı Ölüm. Artık Yeter. ♦️Emrah Hızarcı
Ankara’da KHK’lı Astsubay.Yaşatılan hukuksuzluklara,ötekileştirilmeye ve zor sürece dayanamayarak intihar etti.
Aileye ve tüm KHK lılara sabır ve başsağlığı diliyorum.@Turkiye_KHK pic.twitter.com/MY73TUfldh
— Münir Korkmaz (@mkorkmaz62) March 6, 2022
Bu kaçıncı!?
Çaresizlikten ötürü insan kendi canına kıyıyorsa, yaşadığı ‘cehennem’ i düşünün. Demek yaşadığı toplum zebanilerle dolmuş.
Biliyorum sana da vebalı muamelesi yaptılar, iş vermediler, ‘ama siz de…” şeklinde sözler sarfettiler. Toplum, akraban ve dost bildiklerin sana yapılanlara seslerini çıkartmadılar. Kimi imalı bir şekilde yüzüne, daha çoğu da arkandan seni suçladı. Biliyorum bu karaktersiz toplum mevcut hali ile üzerine ölü toprağı serpilmiş gibi.
Peki sen ve benle aynı kaderi yaşayanlarda mı sana elini uzatmadı!? Düştüğün karanlık kuyuyu gören ve sana elini uzatmayan kaderdaşlarına ne diyeyim!?
Seni tanımıyordum, bilseydim senin de elini bırakmazdım. Benimle aynı kaderi yaşayanlarla paylaşarak hayata tutunmaya çalışıyorum. Çocuklarımın yüzlerine bakıp gelecekleriyle ilgili hayaller kurarak, geleceğe dair umutlar besliyorum. Hayatı zindan ve sürgünde geçen şahsın “Dinim izin verseydi çoktan toprak olmuştum” sözleriyle ifâde ettiği sabrının kaynağını düşünerek sabretmye çalışıyorum. Seninle birlikte hayata tutunan kimse yok muydu !? Nasıl yaptın bunu be kardeşim!? Ey bu toprağın insanları nasıl kıydınız bize !? Size bedel ödetmeden gelecek nesle yeni bir şans vermeyeceğim.
Birer birer gömüyorlar bizi. Peki biz ne yapmalıyız, ‘artıklardan’ medet mi bekleyeceğiz. 100 yıldır sağcısıyla, solcusuyla yaptıkları ortada. Bir sonraki resetlemede hakkın yanında yer alır mı bu kaypaklar. Bizi gömdüler, üzerimize beton döküyorlar.