YORUM | M. NEDİM HAZAR
Tarih enteresandır. Yaşarken ve yakınındayken kulak memesi kıvamında yumuşacıktır. O sebeple pek çok insan tarihi istediği gibi eğip bükeceğine inanır. Hatta bunu yapar da. Yaşayanların yazdığı tarih ile tarihe geçen tarih arasındaki fark ise son derece trajiktir.
Çünkü granitten hammaddesi vardır tarihin. Sıcakken ağzını gözünü yamultabilirsiniz ama zaman ilerledikçe kendi granit yapısı sertleşir ve gözenekler oluşur önce. Ardından aradaki yalanları kusar tarih. Geriye yekpare kendisi kalana kadar devam eder bu süreç. Toplumların hafıza durumuna göre değişir bu kusma süreci. Avrupa gibi 50 yıl da sürebilir Asya’daki bazı olaylar gibi binlerce yıl da.
BU YAZIYI YOUTUBE’TA İZLEYEBİLİRSİNİZ ⤵️
Türkiye tarihi yaşananlar ile kayda geçenler arasındaki makasın açıklığıyla tarihi bir dönem yaşıyor.
Muktedir kendi ürettiği gerçekliğe göre bugünü kurgulayabilme yetisini çoktan kaybettiği için geleceğe yatırım yapmak gibi boş bir uğraş ile uğraşıp duruyor.
2023 masalları da buradan çıkıyor zaten.
Ülkede bu tarihte sihirli bir elin tüm tabloyu masmavi yapacağına inanan insan sayısı hiç de az değil.
“Oysa herkes biliyor zarların hileli olduğunu. Herkes biliyor geminin su aldığını…”
Gerçeklere gücü yetemeyenlerin bunun alt şubelerine saldırdığı yine tarihin yazdığı bir hakikattir.
Rakamlar mesela.
Tarihi eğip bükmeye uğraşanlar güçlerinin rakamlara yettiğini düşünüyorlar epey bir süre.
Türkiye’de rakamların doğru olmadığını, doğruları gizleyenlerin elinde oyuncak olduğunu artık dünya âlem biliyor.
Ve bir gerçeklik üretiminin ayağı olarak medya ve sanat. Örneğin TV dizileri, sinema.
Gemiyi bir süre Diriliş, Kuruluş, Uyanış gibi geçmişe eklemlenen derme çatma ve yalapşap bugün güzellemeleriyle zevahiri kurtarma çabaları.
Kendileri bizatihi sorunlu olan İletişim Başkanlığı (artık ne demekse) bir film çekme kararı almış.
Kim ne kadar cebe indirecek, hangi vasıfsız kalemlerden sudur edecek ve kimi memnun etmek için çekilecek muamma. Ancak tahmin edilmez değil hikaye ve senaryo. Hukuksuzca çöktüğü devlet arazisi hakkında haber yapan gazetecileri vatan haini olarak yargılatanların onayından çıkmış hikayeleri az çok tahmin edebiliriz hani.
Lakin valiliklere emirler gitmiş, kadrolar kurulmuş filan.
Hazırlanan Direniş Devlet filmi geliyormuş.
Kimse öyle Oscarlık bir şey beklemiyor elbette.
Belki okullarda zorla gösterilecek, ekranlarda iki günde bir dayatılacak bir vasat altı örnek daha olacak o kadar.
İnanan sayısı gittikçe azalan bir ütopyanın gerçeklikten kopmuş bir zümresi var bu ülkede.
Başta Saray olmak üzere bu işe kalpten inananlar ile “ben parama bakarım” diyenlerden başka inananı kalmadı artık.
Ümmetin umudu, lideri gibi söylemler çoktan yerle bir.
Birkaç ülke dışında neredeyse yabancı toprağa adım atamayacak duruma geldiler.
Ancak elde kocaman bir ülke var hammadde olarak ve meşguliyet olarak onlara yetiyor.
Bize has bir durum değil üstelik bu.
Gidin Kuzey Kore’de sıradan vatandaşlar ile görüşme yapın göreceksiniz ki hepsi kendi liderlerini dünya lideri, ülkelerini dünya birincisi filan zannediyordur.
Hatırlayın, dünya kupasında sanal olarak finale kadar gidip finalde Brezilya’ya tek farkla yenilerek dünya ikincisi olmuşlardı. En azından kendi halkları böyle biliyor.
Gerçeklerle işi olmayan, halktan kopmuş tüm derdi kendi iktidarları olan güruhun projesi bir tane de değil.
Bu milletin parasıyla “Direniş Devlet”, “15/7 Şafak Vakti” ve “Medeniyetler Beşiği Anadolu” isimli üç film çekmeye çalışıyorlarmış. Bütçesi nedir belli değil. Ailecek üç-beş yerden alınan ballı maaşları olanların şüphesiz umurunda değil.
İnsanların açlıktan kırılmaya başladığı bir dönemde, başlarına 250 gram keyif çayı atmayı devlet zannedenlerin direnişi de böyle mukavvadan olacaktır ne yazık ki!
Bu saçmalıkların ileride hukuk önünde hesabı sorulur mu, bedelini sonra kim öder bilemiyoruz tabii.
Yer kalmadı yoksa sevabına onlara birkaç sinopsis de verirdim.
