“Her şeyi ifsat edecek bir bela vardır:
Bu dinin afeti de kötü idarecilerdir.”
Camiu’s-sağir.c.1,hds:475
“Çocuğum” dedi, “Hak edilmeyen mal esir alır ruhu, kurutur kanı.”
Faust- Johann Wolfgang Von Goethe
“Bana ıstırap veren,” dedi. “Yalnız İslam’ın maruz kaldığı tehlikelerdir. Eskiden tehlikeler hariçten gelirdi; onun için mukavemet kolaydı. Şimdi tehlike içeriden geliyor. Kurt, gövdenin içine girdi. Şimdi, mukavemet güçleşti. Korkarım ki, cemiyetin bünyesi buna dayanamaz. Çünkü düşmanı sezmez. Can damarını koparan, kanını içen en büyük hasmını dost zanneder. Cemiyetin basiret gözü böyle körleşirse, iman kalesi tehlikededir. İşte benim ıstırabım, yegâne ıstırabım budur. Yoksa şahsımın maruz kaldığı zahmet ve meşakkatleri düşünmeye bile vaktim yoktur. Keşke bunun bin misli meşakkate maruz kalsam da iman kalesinin istikbali selâmette olsa!”
Tarihçe-i Hayat’taki bu kısmı bilenler hemen hatırlayacaktır. Bediüzzaman Hazretleri’nin çileli bir ömrün son demlerinde gördüğü genel Müslüman fotoğrafının başkaları tarafından fark edilmemesini böyle anlatmıştı.
Önemli bir entelektüel, “İslam dünyasında yıkıcı hareketler seküler suretle gelmez, tamamen İslami kimlikle gelir,” tespitini yapar.
Tefessüh etmiş ama ısrarla kendilerini ve davranışlarını İslam’a refere etmiş her sistem sadece kendi çabasıyla değil, ona susarak rıza gösteren kitlelerin desteğiyle hayatiyetini sürdürür. Her zalim yöneticinin en önemli özelliklerinden biri de satın alma yöntemlerini çok iyi bilmesi ve herkese fiyat biçebilmesidir.
Ülkemizde yaşanan son 10 yıllık gelişmeleri bu perspektiften okumazsak hata ederiz. Toplum düne kadar “Tuğyan” dediği sistemin ruhlarına enjekte ettiği konformizmin etkisiyle, zulme uyum sağlar. Zalimlerin direkt kendilerinin dünyalarına dokunmadığı şahıslar, var olan durumdan memnun olduklarını belirtmekten ve başkalarının ah-u zarına, feryad ve figanlarına kulak tıkamaktan, körelen ve mühürlenen kalplerinden dolayı zalimin her sözünü emir telakki etmekten, mazlumun her isyanını terör olarak algılamaktan imtina etmez ve gidilen uçurumun idrakinde olması mümkün değildir.
Bir tür muhaccerleşme – taşlaşma – sürecidir bu.
Kurt, bünyeye sızmış gece gündüz demeden amansız şekilde kemirip, zaten savunma eşiği epey aşağı düşmüş toplumsal metabolizmayı tamamen yere yapıştırana kadar farkına bile varılmaz ve her zulümde körlük, her alçaklıkta kalbin çürüyüp, vicdanın nasırlaşması devam eder.
Kutsi referansla; bunlar her halleri ile zulme ortaktırlar ve zalimin yardımcılarıdırlar. Ve “her kim bir zalime zulmünde yardımcı olursa kıyamet günü alnına “Allah’ın rahmetinden ümitsizdir” diye yazılmış olarak gelir”
Günümüz olaylarından geriye, işin mebdeine doğru sağlıklı bir okuma yapıldığında önemli eşhasın hemen hepsinin üzerinde mutabık kaldığı hususların başındadır zalim idareciler ve içerden çürüme bahsi… Son derece hızlı bir göz atmayla baktığımızda bile ortaya çıkan tablo ödümüzü koparması gerekirken, malayani tartışmalarla vakti ve enerjiyi israf etmek çok akıllıca gelmiyor şahsıma.
Bakınız, bir üst okumayla meselenin kutsal referanslara göre kolajı şöyle:
“Siz ne halde iseniz, başınıza o halde idareciler gelir.” – Deylemî
“İnsanlar bir zalimi görürler, ona mani olmazlar. Bu sebeple hemen hepsi cezalandırılır.” – Tirmizî
“Her milletin başına münafıklar geçmedikçe kıyamet kopmaz.” – Mecmau’z-Zevâid
“En çok korktuğum ümmetimin başına gelecek sapık devlet reisleridir.” – Camiu’s-sağir.c.1,hds:449
“Ümmetimi öldürecek kavgalardan, helak edecek düşmandan korkmuyorum. Fakat sapık devlet başkanlarının getirecekleri felaketlerden korkuyorum. Zira ona itaat etmiş olsalar fitneye maruz kalırlar, karşı gelirlerse onlar ümmetimi katlederler. – Camiu’s-sağir.c.1,hds:467
“Ahir zamanda devlet başkanlarının yanlarında, devletin disiplin işlerini yürütmekle görevli öyle memurlar geleceklerdir ki: Allah’ın gazabı ile kalkar yine gazabı ile yatarlar. Böyle kimselerle dost olmaktan kaçınınız.” – Camiu’s-sağir. c.1,hds:463
“Zâlim bir kavmin karaltısını çoğaltan (yâni zâlimler arasına karışan) kimse onlardandır,” – Camiu’s sağir.c.1,hds:464
“Benim ümmetimi zalimden korkar gördüğün zaman, ona “sen de zalimsin” demelisin. Onlar artık dirileri yanından ayrılmış, çöllerin ortasında kalmış manevi olan bir ölü gibidirler.” – Camiu’s-sağir. c.1,hds:429